Mononukleoza jest chorobą zakaźną. Po zachorowaniu na nią uzyskuje się całkowitą odporność na wirusa.

Przyczyny zachorowania na mononukleozę

Zakażenie mononukleozą występuje głównie w wyniku kontaktu ze śliną osoby chorej. W grupie ryzyka są więc małe dzieci (często biorą do ust wspólne zabawki) oraz młodzież, która zaczyna się całować.

Za wystąpienie mononukleozy odpowiada wirus Epsteina-Barr. Należy od do grupy wirusów opryszczki.

Czas inkubacji wirusa wynosi od 30 do 50 dni. Często w organizmie ludzkim pozostaje utajniony, dlatego ustala się obecność przeciwciał świadczących o kontakcie z chorobą u osób dorosłych.

Objawy mononukleozy

Objawy mononukleozy nie pojawiają się od razu, tylko 30-50 dni od wystąpienia od zakażenia. Przejawiają się one jednak najczęściej w postaci:

• kataru,
• bólu mięśni,
• bólu pleców,
• zapaleniem migdałków,
• wystąpienie powiększonych węzłów chłonnych w miejscach takich jak szyja, żuchwa, pod pachami,
• opuchlizna na powiekach, łukach brwiowych,
• wysokiej gorączki.

W najgorszych przypadkach świadczyć o mononukleozie może zapalenie mięśnia sercowego oraz tkanek otaczających serce.

Warto dodać, że objawy mononukleozy zakaźnej u dzieci są bardzo podobne jak podczas grypy. Brak apetytu, szybsze występowanie zmęczenia, ból pleców, nóg mogą być symptomami tej choroby.

Czasami w wyniku zakażenia mononukleozą wystąpić może wysypka. Występuje wtedy w drugim tygodniu choroby, jej miejscem występowania jest najczęściej tułów.

Pojawić się może również opuchlizna na powiekach, łukach brwiowych, nasadzie nosa.

Czasami wystąpić mogą jeszcze objawy żółtaczki.

Diagnostyka mononukleozy

W celu potwierdzenia wystąpienia mononukleozy należy wykonać badania krwi. Wirus mononukleozy zmienia bowiem kształt limfocytów.

Leczenie mononukleozy

Leczenie mononukleozy ma zazwyczaj charakter objawowy, ponieważ jest to choroba wirusowa. Lekarz zaleca wtedy przyjmowanie leków przeciwbólowych raz przeciwgorączkowych. Czasami potrzebne jest również stosowanie leków zmniejszających obrzęk gardła oraz dróg oddechowych.

Niezwykle ważną rolę odgrywa wtedy odpoczynek oraz unikanie wysiłku. Wysiłek fizyczny mógłby doprowadzić do pęknięcia śledziony.

Hospitalizacja konieczna jest wtedy, kiedy dochodzi do dużego powiększenia śledziony.

Powikłania w przypadku mononukleozy

Powikłania, jakie mogą występować po mononukleozie pojawiają się rzadko. Zalicza się jednak do nich wtórne zakażenia bakteryjne, opuchnięcia oraz nacieki w drogach oddechowych, a także zmiany hematologiczne. Należą do nich:

• zapalenie serca,
• pęknięcie śledziony,
• niektóre nowotwory,
• zapalenie opon mózgowych,
• zespół Guillaina oraz Barrego.

O pęknięciu śledziony świadczyć może ból brzucha, osłabienie. Nie można go bagatelizować, ponieważ stanowi zagrożenie dla życia.

Wirus mononukleozy ustępuje samoistnie, a organizm nabiera na niego trwałą odporność, jednak wirus ten pozostaje w organizmie zaatakowanym przez niego na zawsze.

Prowadzić to może do zespołu przewlekłego zmęczenia, zmian nowotworowych, chorób tarczycy.

Zalecane jest, więc wtedy podawanie odpowiednich suplementów, ziół.

Mononukleoza u dzieci

Proces tak zwanego wylęgania się mononukleozy u dzieci może trwać od 30 do 50 dni. Zaraża się przez cały okres wylęgania.

Objawy mononukleozy u dzieci podobne są do symptomów grypy, przeziębienia. Należy do nich ból głowy, mniejszy apetyt, złe samopoczucie, ogólne zmęczenie.

Po ich wystąpieniu najczęściej występuje gorączka. U większości osób zarażonych mononukleozą nie przekracza ona 39 st. C.

Utrzymywać się natomiast może nawet do 30 dni.

Często wtedy pojawiają się również powiększone węzły chłonne oraz bakteryjne zapalenie gardła.

Występuje także wtedy powiększenie śledziony oraz wątroby.

Powikłania mononukleozy u dzieci występują rzadko. Należą jednak do nich:

• anemia hemolityczna,
• porażenie nerwów czaszki,
• padaczka,
• małopłytkowość,
• zapalenie jąder,
• zapalenie mięśnia sercowego,
• pęknięcie śledziony.

W przypadku zdiagnozowania mononukleozy u dzieci stosuje się leczenie objawowe. Dieta chorego musi być pełna w witaminy, a jego wysiłek fizyczny całkowicie ograniczony aż do 2 miesięcy po ustąpieniu objawów.

Wirus mononukleozy jest niezwykle rozpowszechniony. Jej przebieg natomiast jest ma najłagodniejszy przebieg u dzieci oraz młodzieży, a najcięższy u dorosłych powyżej 35 roku życia.

Wirus EBV uważany jest za jednego ze sprawców nowotworów układu krwionośnego, chłoniaka Burkitta. Nie ma jednak związku z zachorowaniem na mononukleozę, a zwiększonym ryzykiem pojawienia się chłoniaków.

Źródła:

www.poradnikzdrowie.pl/zdrowie/choroby-zakazne/mononukleoza-objawy-badania-leczenie-powiklania-aa-D82p-d9CY-tc3b.html

www.medonet.pl/choroby-od-a-do-z/choroby-zakazne,mononukleoza-zakazna—objawy–powiklania–leczenie,artykul,1579212.html

www.doz.pl/czytelnia/a1212-Mononukleoza_zakazna_-_objawy_i_leczenie