Są niezwykle ważne dla prawidłowego funkcjonowania naszego organizmu. Poprawiają szczelność, mikroflorę bakteryjną i zakwaszają środowisko jelit. Mikroflora jelit posiada florę autochtoniczną – symbiotyczną, zabezpieczającą organizm przed szkodliwymi mikroorganizmami oraz allochtoniczną, która pochodzi z otoczenia (głównie z pożywienia). Pomimo tego, że w naszym organizmie przeważają mikroorganizmy korzystne dla naszego zdrowia, warto dostarczać organizmowi prebiotyków, aby skład mikroflory jelitowej nie uległ zmianie. Najczęściej obserwuje się zmianę podczas stosowania antybiotykoterapii, radioterapii, zakażeń bakteryjnych i wirusowych, silnego stresu i nieodpowiedniej diety. Prebiotyki działają dobroczynnie na organizm poprzez zwiększenie aktywności wyselekcjonowanych szczepów bakterii jelitowych, m.in. z rodzaju Lactobacillus i Bifidobacterium.

Prebiotyki – czym są i jaki mają wpływ na jelita?

WHO podaje, że prebiotyki to preparaty lub produkty żywnościowe zawierające pojedyncze lub mieszane hodowle żywych drobnoustrojów, które wywierają korzystny wpływ na zdrowie, jeżeli zostały podane w odpowiedniej ilości. Prebiotyki to substancje obecne w pożywieniu, których celem jest stymulowanie bakteryjnej jelit do prawidłowego funkcjonowania. To bakterie naturalnego mikrobiomu, zapobiegają nowotworom, wspomagają układ immunologiczny, hamują działanie niekorzystnych bakterii w organizmie. Można je kupić w formie preparatu leczniczego czy suplementu diety, a najczęściej znajdują się w żywności funkcjonalnej. To naturalne składniki pożywienia (białka, tłuszcze, oligo- i polisacharydy), jak skrobia, błonnik pokarmowy, wszystkie korzystnie wpływają na zdrowie człowieka.

Jak działają prebiotyki?

Po dotarciu do jelita grubego stają się pożywieniem dla sprzyjających naszemu zdrowiu szczepów bakterii i pobudzają florę jelitową do pracy. Dzięki niej prebiotyki ulegają fermentacji beztlenowej, co prowadzi do produkcji: kwasu mlekowego, który obniża pH treści jelitowej hamując rozwój patogenów; kwasów tłuszczowych krótkołańcuchowych (masłowego, propionowego, octowego), wykorzystywane przez nabłonek śluzówki jelita grubego oraz tlenku węgla i metanu, które wspomagają ruchliwość jelit, zwaną perystaltyką. Niwelują niedobór witaminy B, obniżają poziom złego cholesterolu frakcji LDL we krwi. Zmniejszają zdolność oddziaływania na śluzówkę patogenów, dzięki adhezji, ponieważ przylegają do śluzówki jelita.

Istotną ich cechą jest łagodzenie objawów nietolerancji laktozy, są zwykle dodawane do kefirów,  jogurtów, wspomagają organizm gdy nie jest produkowany enzym ß-galaktozydazy. Poprawiają przemianę materii, poprzez poprawienie ruchów robaczkowych jelit. Ich regularne spożywanie zapobiega biegunkom. Prebiotyki zwalczają wrzody żołądka. Przy grzybicy pochwowej, wywołanej antybiotykoterapią, uśmierzają ból. Usuwają bakterie gnilne i fekalne, które wytwarzają toksyczne substancje [1].

Jak otrzymać prebiotyk?

Część prebiotyków jest otrzymywana przez ekstrakcję z roślin lub owoców. Prebiotyki występują w warzywach, m.in. w czosnku, cebuli, ziemniakach, cykorii, karczochach, szparagach oraz bananach. Ich naturalnym źródłem jest również mleko kobiece, stąd tak ważne jest karmienie piersią co najmniej do ukończenia przez dziecko 6. miesiąca życia.  Prebiotyki w produktach spożywczych funkcjonują najczęściej jako błonnik pokarmowy, jednak błonnik nie jest prebiotykiem.

W przewodzie pokarmowym prebiotyki są fermentowane przez mikroorganizmy, błonnik nie podlega strawieniu, wspomaga jednak trawienie innych substancji dostarczanych w pożywieniu i jest wykorzystywany przez większość mikroorganizmów bytujących w okrężnicy.  Błonnik pokarmowy wykorzystywany jest przez większość grup mikroorganizmów bytujących w okrężnicy. Do błonnika pokarmowego zalicza się wielocukry nieskrobiowe: celulozę, hemicelulozę, pektyny, gumy, czy substancje otrzymywane z glonów morskich, jak również fruktooligosacharydy, galaktooligosacharydy, ksylooligosacharydy, izomaltooligosacharydy, laktulozę, oligosacharydy sojowe, skrobie oporne, inuliny oraz pektyny [1a].

Prebiotyczna inulina

Inulina to polisacharyd składający się z cząsteczki glukozy i łańcucha cząsteczek fruktozy. Stymuluje wzrost pożytecznych bakterii jelitowych, jak Lactobaccillus czy Bifidobacterium, które dostarczane wraz z prebiotykami bardzo szybko się rozmnażają. Regeneracja flory bakteryjnej za pomocą tych bakterii wzmacnia układ odpornościowy (ponieważ 80% komórek immunologicznych znajduje się w jelitach). Posiada zdolność do obniżania poziomu cholesterolu we krwi oraz zdolność do zwiększania biodostępności składników mineralnych, dlatego jest zaliczana do grupy błonników rozpuszczalnych. Zmniejsza syntezę kwasów tłuszczowych w wątrobie oraz stężenie triglicerydów w osoczu krwi, a także reguluje gospodarkę węglowodanową organizmu, zmniejszając stężenie glukozy we krwi. Inulina jest odporna na działanie ludzkich enzymów trawiennych, dlatego trafia w niestrawionej formie do jelita grubego, gdzie ulega fermentacji i staje się pożywką dla flory jelitowej.

Odżywione bifidobakterie przyczyniają się do lepszego funkcjonowania jelit i wzmocnienia systemu immunologicznego. Naturalnie występuje ona w bulwach, kłączach i dolnych częściach łodyg roślin, dla których stanowi materiał zapasowy. Do celów użytkowych, najczęściej pozyskuje się ją z cykorii i słonecznika bulwiastego (topinambura). Inulina występuje także warzywach i owocach, takich jak: por, cebula, czosnek, szparagi, karczochy,  banany, a także w niektórych zbożach. Inulina działa na jelita jak jogurt naturalny, ogranicza wchłanianie kalorii podobnie jak błonnik i może być w kuchni dobrym zamiennikiem cukru, skrobi, żelatyny i mąki lub zagęszczaczem. Jej korzystny wpływ na zdrowie może odczuć każdy, a szczególnie osoby otyłe, odchudzające się i chorujące na cukrzycę czy chorobę wieńcową ponieważ ma ona niski indeks glikemiczny (IG=14), niewielką wartość energetyczną (1,5 kcal w 1g), poprawia przemianę materii i stymuluje wchłanianie wapnia, magnezu i żelaza.

Naukowcy wysnuli wniosek, że ich wchłanianie może wpłynąć na odpowiednią mineralizację kości w okresie dojrzewania i menopauzy. Inulina oczyszcza jelita, detoksykuje organizm z toksycznych substancji i reguluje wypróżnianie.  Udowodniono, że zapobiega wystąpieniu nowotworów jelit, raka piersi, czy raka prostaty. Warto jednak pamiętać aby nie przekraczać dziennej dawki 20 g (3-4 łyżki stołowe) inuliny bowiem wykazuje ona właściwości przeczyszczające[2].

Czyste mleczko pszczele – eliksir zdrowia

Mleczko pszczele zawiera wszystkie główne składniki odżywcze, które są niezbędne do prawidłowego funkcjonowania ludzkiego organizmu. W składzie znajdują się witaminy, białka, aminokwasy (fenyloalanina, leucyna, lizyna i in.), kwas deoksyrybonukleinowy, ważne kwasy tłuszczowe, cukry, związki fosforu oraz acetylocholina. W składzie wykazano zawartość gamma-globuliny, która stymuluje system odpornościowy i podejmuje skuteczną walkę z infekcjami. Zawiera cały kompleks wit. B, dzięki temu ma bardzo pozytywny wpływ na psychikę i mózg. Ponadto w jego skład wchodzą witaminy C, D i E.

W mleczku pszczelim występuje duża ilość kwasu pantotenowego, który jest w stanie redukować działanie stresu w organizmie. Mleczko pszczele zawiera minerały takie jak wapń, miedź, żelazo, fosfor, potas, krzem i siarka. Najczęściej jest stosowane w leczeniu niepłodności. Do jego właściwości należy silne działanie oczyszczające i energetyzujące. Łagodzi objawy licznych chorób i przyspiesza procesy gojenia się ran. Nierozcieńczane, mieszane czy przetwarzane, w czystej postaci jest najbardziej wartościowe. Najczęściej stosowane jest do leczenia drobnych dolegliwości oraz do celów zapobiegawczych i kosmetycznych. Stosowanie preparatów na bazie mleczka pszczelego wywiera korzystny wpływ na stan fizyczny i psychiczny człowieka. Liczne badania wykazały, że ma lecznicze działanie stosowane u osób chorych na Alzheimera czy osteoporozę.

Na co mleczko pszczele?

Jest pomocne w walce z paciorkowcami, przy przewlekłej anginie, ropnym katarze, zapaleniu zatok, zapaleniu ucha środkowego, powiększonych migdałkach, w anemii oraz podczas rekonwalescencji itp. Stosowane w małych dawkach przez długi okres czasu wykazuje działanie ogólnie wzmacniające, usuwa zmęczenie, polepsza wzrok, podwyższa efektywność pracy i powoduje przypływ sił życiowych. Polecane jest do stosowania w stanach wyczerpania nerwowego, bezsenności i zmniejszeniu sprawności umysłowej. Stosuje się je z powodzeniem w przypadku braku łaknienia i niedożywienia (hipotrofii). Wykazuje wyraźne działanie immunodepresyjne. U mężczyzn wzmaga potencję. Udowodniono, że mleczko pszczele hamuje rozwój drożdżaków i pleśni patogennych dla człowieka, w tym Candida albicans, czy Microsporum canis). Mleczkiem pszczelim leczy się chorobę wrzodową żołądka i dwunastnicy jako środek wspomagający obok innych stosowanych leków. Dobroczynne działanie wykazano również stosując je w leczeniu stanów zapalnych wątroby, trzustki i woreczka żółciowego czy przewlekłej niewydolności nerek.

Działanie mleczka pszczelego

Ponadto działa przeciwwirusowo, m.in. na wirusy grupy Influenzavirus hominis A i B, oraz wirusa świnki (Paramyxovirus parotitis). Naukowcy stwierdzili również, że ma właściwości przeciwnowotworowe za sprawą obecności w składzie kwasów docenowych (kwasu 10-hydroksy-Δ-2-decenowego). Podkreśla się również jego działanie na układ krwiotwórczy, mała dawka do 10 mg dziennie, podwyższa liczbę retykulocytów, zwiększa objętość krwinek czerwonych i poziom zawartej w nich hemoglobiny, a także zawartość żelaza w surowicy krwi. Mleczko pszczele wywiera wpływ na ośrodkowy układ nerwowy, wzmaga działalność kory mózgowej. Posiada w swoim składzie peptydy, które mają budowę chemiczną i masę cząsteczkową zbliżoną do insuliny, wykazują one działanie przeciwcukrzycowe, regulują przyswajanie glukozy przez organizm. Wpływa na dokrwienie tkanki mezochymalnej, z której wywodzą się kości, chrząstki, ścięgna i mięśnie gładkie, układ krwiotwórczy i krew, a także układ krwionośny i limfatyczny. Znalazło również zastosowanie podczas leczenia niektórych chorób układu krążenia (w chorobie niedokrwiennej serca, miażdżycy naczyń i stanach przedzawałowych).

Stwierdzono, że mleczko pszczele rozszerza naczynia krwionośne ułatwiając dostęp krwi do narządów i tkanek, a także obniża ciśnienie krwi. Sprawdza się także w niedokrwistości z niedoboru żelaza. Mleczko pszczele znalazło zastosowanie również w chorobach układu oddechowego (zapaleniu oskrzeli, gruźlicy płuc), chorobach narządu ruchu (reumatoidalnym zapaleniu stawów, zesztywniającym zapaleniu stawów kręgosłupa, choroby zwyrodnieniowej stawów, reumatyzmie pozastawowym czy nerwobólach tj.: rwa kulszowa i nerwoból, a tak że migrenach i bólach pourazowych). Dermatolodzy stosują jako kurację do odnowy skóry, do trudno gojących się ran oparzeniowych, odleżyn, wrzodów żylakowych i troficznych. Z powodzeniem sprawdza się przy łojotokowym zapaleniu skóry, egzemach, toczeniu rumieniowatym, liszajach rąk i nóg. Jest dodawane jako składnik do wszelkich maści i aerozoli. Coraz częściej  stosuje się je w geniatrii.

Pyłek kwiatowy – właściwości lecznicze

W składzie pyłku kwiatowego znajdują się białka, wolne aminokwasy, węglowodany, tłuszcze właściwe, sterole, witaminy, biopierwiastki, flawonoidy, triterpeny, kwasy organiczne, a także pewne enzymy, fitohormony i substancje o działaniu antybiotycznym. Białka pyłku kwiatowego zajmują około 39% i należą do białek pełnowartościowych dla ludzi, zawierają bowiem wszystkie niezbędne do życia aminokwasy egzogenne, których nasz organizm nie jest w stanie sam sobie wytworzyć. We frakcjach białkowych stwierdzono występowanie albumin, globulin, glutein, prolamin, a także peptydów. Ponadto, w białku pyłku kwiatowego stwierdzono istnienie w różnych ilościach 12 aminokwasów (endogennych): kwasu asparaginowego, kwasu glutaminowego, seryny, alaniny, proliny, asparaginy i in. Posiadają również  fruktozę (19,4%), glukozę (14,4%) oraz arabinozę i ksylozę. Niekiedy w pyłku kwiatowym stwierdza się wystepowanie m.in. estronu czy testosteronu. Pyłek zawiera witaminy i biopierwiastki.

Jest źródłem witamin, zarówno rozpuszczalnych w tłuszczach (A, D, E), jak i w wodzie (B1, B2, B6, C) oraz kwasy: pantotenowy, nikotynowy, foliowy, biotynę, rutynę i inozytol. Wśród biopierwiastków występują makroelementy (wapń, fosfor, magnez, sód i potas) oraz mikroelementy (miedź, cynk, żelazo i in.). Pyłek zawiera stosunkowo dużo żelaza, cynku, miedzi, kobaltu, manganu, molibdenu, sodu, krzemu, a także siarki, glinu i chromu. Kwasy tłuszczowe w nim zawarte (linolowy, linolenowy i arachidonowy) wpływają na obniżenie cholesterolu, zwiększenie odporności organizmu, zapobiegniu chorobie wrzodowej żołądka i dwunastnicy, chorobom skóry, a także neutralizowaniu działania substancji pobudzających rozwój nowotworów złośliwych.   Fosfolipidy zapobiegają powstawaniu i odkładaniu lipidów w wątrobie, a więc działają przeciwmiażdżycowo. Karotenoidy, a szczególnie ß-karoten, są źródłem witaminy E oraz nienasyconych kwasów tłuszczowych (NNKT) i wpływają na wytwarzanie witaminy A oraz witaminy E. Witamina C, związki flawonoidowe i fenolokwasy wzmacniają naczynia włosowate. Biopierwiastki usuwają obrzęki w schorzeniach sercowo-naczyniowych.

Magnez, fosfor i wapń wpływają na budowę tkanki kostnej, regulują ciśnienie osmotyczne płynów ustrojowych. Zawarty w nim magnez wzmaga perystaltykę jelit, wydzielanie żółci i usuwanie nadmiaru cholesterolu z organizmu. Enzymy w nim zawarte mają hamują rozwój bakterii chorobotwórczych (pałeczka ropy błękitnej Pseudomonas aeruginosa, pałeczka okrężnicy Escherichia coli i gronkowiec złocisty Staphylococcus aureus). Udowodniono, że pyłek kwiatowy u chorych na hiperlipidemię i miażdżycę obniża poziom lipidów i cholesterolu. Podawany u osób starszych pomaga w stanach pozawałowych, hamuje zmiany miażdzycowe naczyń mózgowych i poprawia krążenie mózgowe. Ponadto znalazł zastosowanie w zaburzeniach krążenia obwodowego i w nadciśnieniu tętniczym. Zaleca się jego stosowanie w ostrych i przewlekłych stanach zapalnych wątroby oraz w toksycznych i pourazowych uszkodzeniach tego narządu.

Do największych jego zalet należy usprawnianie opróżniania pęcherza moczowego i rozkurczania mięśni gładkich cewki moczowej. Również stosuje się go w niedokrwistości z niedoboru żelaza. Pyłek kwiatowy reguluje procesy przemiany materii, brak apetytu u dzieci, opóźnienie rozwoju. Podaje się go również w niedożywieniu dzieci i dorosłych jako cenny składnik uzupełniający niedobory. Pyłek kwiatowy przyjmowany systematycznie pozwala na szybsze wyleczenie chorych z zakażeniami górnych dróg oddechowych. Przy ciężkich chorobach, białaczce czy zapaleniu płuc jest środkiem immunostymulującym podwyższającym odporność organizmu na zakażenia. Wspomagająco stosowany jest w leczeniu depresji,  ze względu na właściwości odżywcze, tonizujące i polepszające ukrwienie tkanki nerwowej. Zauważalne jest podwyższenie sprawności umysłowej oraz wzmocnienie układu nerwowego osłabionego na skutek stresu, czy przepracowania[4].

Miód

Jego skład stanowią cukry proste – glukoza i fruktoza. Jest wchłaniany już w jamie ustnej,  częściowo za pomocą układu limfatycznego, a następnie w jelicie cienkim przedostaje się bezpośrednio do krwi. Fruktoza z miodu jest następnie transportowana do wątroby jako glikogen, gdzie jest magazynowana jako węglowodany zapasowe, a jej nadmiar jest gromadzony w mięśniu sercowym i mięśniach szkieletowych, stąd dostarczana jest z krwią do tkanek. Ma niski indeks glikemiczny dlatego z powodzeniem jest stosowany jako zamiennik cukru, nie fermentujący w układzie pokarmowym. Cuk­ry proste dostarczane wraz z miodem zaspokajają podstawowe wymagania energe­tyczne organizmu, zwłaszcza podczas zwiększonego wysiłku fizycznego.

Skład miodu

Obecne w jego składzie niektóre kwasy organiczne (mle­kowy, jabłkowy, szczawiowy, winny i mrówkowy), oraz związki garbnikowe ułatwiają przyswajanie przetworów mlecznych utleniając kazeinę mleczną. Miód jest łagodnym środkiem przeciwbiegunkowym, nie podrażnia żołądka i uwalnia go od dodatkowej czynności trawiennej. Enzymy zawarte w składzie miodu inwertaza, amylazy (zwane diastazami), maltaza i melecytaza są pomocne w usprawnianiu układu pokarmowego dzieci. Biopierwiastki, m.in. żelazo, miedz, magnez, chrom i cynk, wykazują wpływ na układ krwio­twórczy człowieka. Naukowcy uważają, że miód ma korzystny wpływ na rozwój tkanki kostnej kręgosłupa i wpływa na wchłanialność wapnia i magnezu.

Działanie miodu

Ma również łagodne działanie uspokajające i nasenne. Dzięki zawartości potasu, miód utrzymuje równowagę płynu wewnątrzkomórkowego, chroni organizm przed odwodnieniem, a także reguluje pracę serca oraz zmniejsza pobudliwość nerwową i mięśniową. W warunkach wysokogórskich chroni komórki wątroby przed niedotlenieniem. Miód wzmacnia potencjał fizyczny i wytrzymałość sportowców. Pozwala na szybką regenerację sił i zredukowanie zmęczenia. Przyjmowanie miodu w ilości l g/kg masy ciała dziennie przez miesiąc podwyższa fizyczną zdolność do pracy o 14%. Wpływa na przemianę  materii, szybko zapewnia uczucie sytości, pomaga w dietach odchudzających i zwiększa pracę wątroby.

Właściwości miodu

Stosowany w diecie osób starszych, działa stymulująco na mięsień sercowy, odnawiająco na komórki wątrobowe, przeciwzapalnie na błonę śluzową żołądka i jelit, moczopędnie,  a ponadto zwiększa zdolności adaptacyjne i odporność na zakażenia. Zaleca się spożywanie miodu 30-40 g dziennie w diecie odchudzającej, 15 g dziennie dla osób starszych (po 70 roku życia), 1-2 łyżeczek miodu przez osoby wykonujące ciężką pracę fizyczną w momencie wzmożonego wysiłku fizycznego. Inne właściwości lecznicze opisaliśmy również w artykule dotyczącym zamienników cukru[5].

 Propolis

Propolis – żywiczna substancja o charakterystycznym zapachu oraz gorzkim i piekącym smaku, zielonkawo-brunatnej barwie. Propolis wytwarzany jest przez pszczoły, głównie z substancji żywicznych zebranych z pączków niektórych drzew, do pokrywania nim wszelkich elementów wewnętrznych ula. Rozpuszcza się w alkoholu etylowym dlatego jest częstym składnikiem leczniczych ekstraktów.

Skład propolisu

W składzie propolisu znaleziono około 300 wartościowych substancji: flawonoidów (około 50m.in. chryzynę, apigeninę, galanginę, kemferol, pinocembrynę), kwasów aromatycznych, estrów, alkoholi, aldehydów, kumaryny, terpeny, steroli, kwasów tłuszczowych, mikroelementów, witamin, biopierwiastków: wapnia, magnezu, manganu, cynku, miedzi, żelaza, krzemu i glinu, jak również białka, enzymy, wolne aminokwasy i węglowodany. Jest stosowany w profilaktyce i leczeniu wielu chorób. Propolis ma zdolność niszczenia, blokowania bakterii, grzybów chorobotwórczych, wirusów i pierwotniaków. Właściwości farmakologiczne propolisu umożliwiają miejscowe znieczulenie, regulację ciśnienia, wzmocnienie wydzielania żółci, odtruwanie wątroby, leczenie wrzodów, ran. Wyciągi propolisowe przyspieszają zdecydowanie odnowę tkanek, m.in. tkanki miękkiej, łącznej, chrzęstnej i kostnej.

Właściwości propolisu

Ma silne właściwości przeciwutleniające i zdolności przechwytywania wolnych rodników. Propolis wykazuje również zdolności przeciwzakrzepowe, więc zabezpiecza naczynia krwionośne prze zlepianiem się płytek krwi. Propolis znalazł zastosowanie w leczeniu chorób skóry: wywołanych przez gronkowce, czyraki, a także przy przewlekłym zapaleniu mieszków włosowych, zapaleniu gruczołów potowych, ropniach pach, czy zakażeniach paciorkowcowcami. Pozytywne działanie ma w leczeniu grzybic, chorobach alergicznych skóry, żylakowych owrzodzeniach podudzia, termicznych uszkodzeniach skóry (odmrożeniach i oparzeniach). Stał się pomocnym środkiem w wielu schorzeniach chirurgicznych (zapalenia kości i szpiku kostnego, amputacje i przeszczepy, rany po zabiegach chirurgicznych, zmiażdżenia palców rąk).

Ma zastosowanie w leczeniu układu oddechowego, w profilaktyce grypy i przeziębień, ostrym nieżytowym zapaleniu gardła i krtani oraz przewlekłym zapaleniu gardła i migdałków, w zapaleniach jamy ustnej, nieżycie krtani, astmy oskrzelowej. Propolis hamuje rozwój szczepów bakteryjnych odpornych na działanie antybiotyków. Zastosowanie znalazł w stomatologii przy opracowywaniu ubytków próchniczych, w nadwrażliwości tkanek zęba, chorobach miazgi zębowej i kanałów korzeniowych, ostrym i przewlekłym zapaleniu ozębnej, wrzodziejącym zapaleniu dziąseł czy paradontozie. Działa również leczniczo na układ pokarmowy, najczęściej zalecany jest przy schorzeniach układu krążenia (nadciśnieniu tętniczym), w chorobach przewodu pokarmowego (stanach zapalnych żołądka i jelit, chorobie wrzodowej żołądka i dwunastnicy). Udowodniono, że propolis z powodzeniem powinien być stosowany przy zapaleniu czy raku prostaty, zapaleniu pęcherza i cewki moczowej[6].

Oczyszczająca Spirulina i ochudzająca Chlorella

Spirulina jest nazywana “zielonym mięsem”, z powodu wysokowartościowego białka, którego zawartość jest aż trzykrotnie większa niż w mięsie. Mięso zawiera 27 % białka, soja 34 %, a Spirulina ma aż 65 % białka! W przeciwieństwie do mięsa nie zakwasza organizmu. Jedna łyżeczka (ok 3g) sproszkowanej mikroalgi jest odpowiednikiem 36g wołowiny. Obie są uważane za najbogatsze źródło białka, prowitaminy A i chlorofilu. Chlorella posiada troszkę mniej białka, jest jednak bogatsza w kwasy tłuszczowe i nukleinowe. Charakteryzują się  one bogactwem chlorofilu, beta-karotenu, kwasów omega-3, GLA oraz nukleinowych (RNA i DNA) wspomagają odnowę komórek i opóźniają procesy starzenia.

Wpływ spiruliny i chlorelli

Korzystnie wpływają na zdrowie psychiczne i fizyczne. Jedna łyżeczka alg (3g) zawiera 4 tyś jednostek żywieniowych, czyli tyle ile mieści się w 3- 4 kg owoców oraz warzyw. Roślinom tym przypisywane są właściwości odmładzające, wyszczuplające i upiększające. Wspierają one leczenie cyst, obrzękniętych węzłów chłonnych, opuchlizn, zapaleń stawów, chorób skóry z towarzyszącymi zaczerwienieniami.  Spirulina jest najbogatszym roślinnym źródłem witaminy B12, zawiera również inne witaminy o wysokim stężeniu np. A, B, B1, B2, D, E i K. Jest bogata w łatwo przyswajalne żelazo, potas, selen, fluor. Udowodniono, że spirulina usuwa metale ciężkie, usuwa toksyny, wiąże toksyczne substancje, wnika w komórki tłuszczowe, stymuluje przemianę materii, skutecznie odtruwa organizm i działają alkalizująco. Spirulina odtruwa nie tylko jelita, ale również naczynia krwionośne i bezpośrednio tkankę tłuszczową.

Właściwości spiruliny i chlorelli

Przyjmowana codziennie obniża cholesterol, obniża ryzyko zmian miażdżycowych, poprawia pamięć, wzrok, wpływa korzystnie na poziom cukru we krwi, normalizuje przemianę jodu, przez co przyczynia się do prawidłowej pracy tarczycy. Stosowana regularnie przez 4 tygodnie pozwala na odtrucie i oczyszczenie organizmu z wszelkich toksyn. Chlorella to pełnowartościowe, roślinne białko z ośmioma istotnymi aminokwasami, minerałami i istotne mikroelementami tj.: magnez, potas, mangan, żelazo, cynk, wapno, selen, licznymi witaminami C i E, niacyna, kompleksem witaminy B, łącznie z witaminą B-12 w aktywnej formie, witaminą K, kwasem pantotenowym i foliowym.

Najwyższą (ok. 4%) z mierzonych zawartości chlorofilu, przeciwutleniaczami i polifenolami. Spirulina działa dobroczynnie na układ krwionośny, immunologiczny, florę układu pokarmowego. Jest nieoceniona w zaburzeniach poziomu cukru we krwi – cukrzycy, hipoglikemii. Coraz częściej spirulinę i chlorellę stosuje się w kuracji antynowotworowej, diecie sportowców, osób osłabionych. Chlorella stosowana samodzielnie, w przeciwieństwie do Spiruliny,  nie wykazuje działania przeciwnowotworowego, ale w połączeniu z nią uzupełnia się o tę właściwość[7].

Regeneracyjny Polinesian Noni

Jest uważany za suplement diety o nieocenionym działaniu, sok jest pozyskiwany z owoców zielonej rośliny Morinda citrifolia, która rośnie tylko Polinezji, Malezji, Australii oraz południowo-wschodniej Azji. Ma działanie przeciwzapalne, antyoksydacyjne i immunologiczne, skutecznie wspomaga nasz układ odpornościowy, ponieważ pobudza naturalne mechanizmy obronne, usuwa obumarłe komórki, regeneruje uszkodzone i przywraca do formy zaburzone funkcje komórek, zapobiegając w ten sposób powstawaniu i rozwojowi procesów nowotworowych.

Właściwości Polinesian Noni

Podwyższa wydajność umysłową i fizyczną, dotlenia i odżywia komórki, zmniejszając ryzyko zawału serca i udaru. Wszystkie owoce noni są naturalne i zawierają blisko 100 różnych składników naturalnych w formie chelatów i enzymów, niezbędnych dla naszego życia i zdrowia protein – anthrachinonów takich jak: prokseroniny (800 razy więcej niż w ananasie) damnacanthal, skopoletyny, fitocydy, serotoniny, niewielkie ilości kseroniny i wiele innych, które występują tylko w naturalnym – wytwarzanym na zimno i niepasteryzowanym soku Polinesian Noni. Sok z owoców noni wspiera nasz organizm w samoregeneracji, w swoim składzie zawiera ważny enzym – prokseroninę, która wytwarza w naszym organizmie kseroninę, odpowiedzialną za przyjmowanie pożywienia i wydalanie szkodliwych substancji. Jej produkcja jest szczególnie ważna podczas stresu czy wysiłku fizycznego.

W czym występuje Polinesian Noni

Niewielkie ilości prokseroniny przyjmujemy wraz z pożywieniem, ale poziom jej zawartości w owocach noni jest wyjątkowy. Dzięki zawartości prokseroniny preparaty z wyciągiem z owocu noni są przeciwdepresyjne, zapobiegają częstym zmianom nastroju, zwiększają produkcję endorfin i korzystnie wpływają na biologiczny rytm snu i czuwania. Ponadto zmniejszają dokuczliwe bóle, pojawiające się w wyniku urazów stawów i stanów zapalnych, działają przeciwzapalnie i przeciwalergicznie. Sok z noni odgrywa istotną rolę w obniżaniu podwyższonego ciśnienia krwi i stymuluje produkcję tlenku azotu, który zmniejsza skłonność do tworzenia zakrzepów. Sok z noni jest polecany osobom, które borykają się z infekcjami górnych dróg oddechowych. Owoce noni wspierają produkcję soków trawiennych, pomagają w dolegliwościach układu pokarmowego. Owoc Noni oprócz wcześniej wspomnianych składników, zawiera również skopoletynę, która, zwiększa poziom serotoniny i melatoniny w organizmie, wspomagając pracę szyszynki[8].

Nopal – oczyszczający kaktus

Pochodzi z Maksyku i jest rośliną o pięknych kwiatach i mięsistych, soczystych łodygach, niezwykle bogatych w składniki odżywcze.Jest bogaty w aminokwasy, witaminy (A, B1, B2, C, PP) oraz węglowodany: cukry proste, dwucukry i wielocukry (głównie pektyny, celuloza i błonnik). Nopal zawiera także oraz minerały takie jak wapń, potas, magnez, krzem, sód, żelazo, glin i mangan. Pomaga w trawieniu i wypróżnianiu, likwiduje uczucie pełności, udrażnia jelita. Posiada dużą zawartość błonika, który pęczniejąc hamuje apetyt oraz wymiata resztki pokarmowe z jelit, w naturalny sposób wspomaga oczyszczanie organizmu. Błonnik wraz z białkami ma zdolność wiązania tłuszczu przez co organizm mniej go wchłania.

Nopal – właściwości

Te substancje wpływają korzystnie na metabolizm tłuszczów, zmniejszając frakcję cholesterolu LDL („złego” cholesterolu) oraz zwiększając frakcję cholesterolu HDL („dobrego” cholesterolu), obniżając ryzyko chorób serca. Przy współdziałaniu aminokwasów i reszty składników normalizuje pracę żołądka, wątroby, trzustki oraz jelit. Szczególnie działa na jelito grube, od którego zależy zdrowe funkcjonowanie naszego organizmu. Z uwagi na właściwości regulujące poziom glukozy we krwi i lipidów, opuncję stosuje się w profilaktyce miażdżycy, chorobach układu krążenia a także cukrzycy insulinozależnej. Opuncja (nopal) pomaga kontrolować poziom glukozy we krwi i utrzymywać wagę.

W czym pomaga Nopal

Substancje śluzowe zawarte w nopalu łagodzą i przyspieszają gojenie się ran, pomagają w gojeniu się uszkodzeń przewodu pokarmowego całego odcinka. Polecany jest osobom przemęczonym, osłabionym znużonym, chorym oraz ludziom powracającym do zdrowia po wyniszczających chorobach z uwagi na właściwości regeneracyjne. Opuncja dostarcza naszemu organizmowi energii.  Stosuje się ją również wspomagająco w zaburzeniach ukrwienia mięśnia serca i centralnego układu nerwowego[9].

Inne prebiotyki

Lista dobroczynnych prebiotyków wciąż jest poszerzana poprzez liczne badania. Do innych równie wartościowych prebiotyków należą:

• Rhodolin (Różeniec górski, arktyczny korzeń) zwiększający odporność na stres, w chorobach serca i ciśnienia krwi;
• kora białej wierzby stosowana jako naturalna aspiryna obniżająca gorączkę, a ponadto w profilaktyce dolegliwości nerek i pęcherza moczowego oraz stawów i w problemach reumatycznych;
• Czosnek podwyższający odporność[10]. Wśród nich znajdują się również wielonienasycone kwasy tłuszczowe, głównie z rodziny omega 3, które sa wyjątkowym budulcem naszych komórek i  biorą udział w syntezie prostaglandyn (mediatorów stanu zapalnego).

Największą rolę odgrywa kwas eikozapentaenowy (EPA) i kwas dokozaheksaenowy (DHA). Źródłem tych dwóch kwasów (EPA i DHA) są ryby morskie jak makrela, łosoś, śledź, tuńczyk. Kwasy omega 3 są źródłem witamin rozpuszczalnych w tłuszczach: A, D, E. Są niezwykle ważne w profilaktyce miażdżycy, nadciśnienia tętniczego, zakrzepicy, zawału serca, cukrzycy typu II, przeciwdziałają depresji, wykazują działanie przeciwzapalne i przeciwnowotworowe. Zauważono również dobroczynne działanie na układ odpornościowy, skórę i wzrok. Warto pamiętać, że dzienne zapotrzebowanie dorosłego człowieka na kwasy omega-3 wynosi ok. 1-1,5 g (np. 200 g ryby 2-3 razy w tygodniu)[11].

Probiotyki odgrywają niezwykle ważną rolę, dlatego warto włączyć je do naszej diety. Najważniejszym ich zadaniem jest wspomaganie wchłaniania substancji odżywczych zawartych w probiotykach, więcej szczegółów o tej kwestii znajdziesz w tym artykule – probiotyki.

____________________

[1]. Probiotyki i prebiotyki a mikroflora jelit, http://www.vitanatural.pl/Prebiotyki+i+probiotyki+a+mikroflora+jelit (dostęp: 28.11.2016).

[1a]. K. Śliżewska, A. Nowak, R. Barczyńska, Z. Libudzisz, Prebiotyki – definicja, właściwości i zastosowanie w przemyśle, “ŻYWNOŚĆ. Nauka. Technologia. Jakość”, 2013, 1 (86), 5 – 20.

[2]. Lecznicze działanie inuliny: zdrowa i słodka, https://www.supergreens.pl/superzywnosc-artykuly-opracowania/lecznicze-dzialanie-inuliny (dostęp: 28.11.2016).

[3]. Wszystko o… mleczku pszczelim, http://www.zrzeszenieapipol.pl/pl/wszystkoo/omleczku.html  (dostęp: 29.11.2016).

[4]. Wszystko o… mleczku pszczelim, http://www.zrzeszenieapipol.pl/pl/wszystkoo/opylku.html  (dostęp: 29.11.2016).

[5]. Wszystko o… miodzie, http://www.zrzeszenieapipol.pl/pl/wszystkoo/omiodzie.html (dostęp: 29.11.2016).

[6]. Wszystko o…propolisie,http://www.zrzeszenieapipol.pl/pl/wszystkoo/opropolisie.html (dostęp: 29.11.2016).

[7]. Biuletyn Medycyna Naturalna, numer 47, http://www.naturalna-medycyna.com.pl/biuletyn/biuletyny.html  (dostęp: 29.11.2016).

[8]. Sok przywracający zdrowie i dobre samopoczucie, http://www.witaminy-zdrowie.pl/Ziemia/noni.html (dostęp: 29.11.2016).

[9]. Nopal – kaktus dobroczynny dla zdrowia, http://www.filozofiazdrowia.com/nopal-dobroczynny-dla-zdrowia-kaktus/ (dostęp: 29.11.2016). 

[10]. Prebiotyki i probiotyki a mikroflora jelit, http://www.vitanatural.pl/Prebiotyki+i+probiotyki+a+mikroflora+jelit  (dostęp: 29.11.2016). 

[11]. Dobroczynne właściwości kwasów omega 3, http://www.wiecejnizzdrowie.pl/kwasy-omega3/  (dostęp: 29.11.2016).