W dobie coraz większej świadomości na temat odżywiania, rośnie liczba nie tylko wegetarian, ale i wegan. Wegańscy rodzice usiłują nauczyć takiej diety również swoje dzieci. Czy jest to dobry pomysł i czy wyjdzie im na zdrowie?
Czym jest weganizm?
Weganizm jest dietą powstałą obok wegetarianizmu i na jego podstawie. O ile wegetarianizm polega na niejedzeniu jedynie mięsa i produktów mięsnych, także ryb, ale dopuszcza produkty pochodzenia zwierzęcego, o tyle weganizm polega na niejedzeniu nie tylko mięsa, ale także produktów pochodzenia zwierzęcego. Weganie nie jedzą więc także nabiału, a więc masła, śmietany czy jajek. Przy takiej diecie odpada więc wiele gotowych produktów, w których składzie znajduje się nabiał. Na przykład ciasta, czekolada, makaron jajeczny, jogurty – tego wszystkiego nie jedzą weganie. Ich dieta koncentruje się na produktach pochodzenia roślinnego – węglowodanach oraz warzywach i owocach, a mięso zastępują warzywami strączkowymi lub grzybami.
Skutki diety wegańskiej
Każdy weganin mocno zachwala tą dietę. Owszem, nabiał nie jest do końca zdrowy, ponieważ przyczynia się do wzrostu poziomu cholesterolu. Jednak nabiał jest także niezbędnym źródłem wapnia, którego w diecie wegańskiej brakuje. Tak samo w diecie wegańskiej brakuje białka, pozyskiwanego głównie z warzyw strączkowych. Białko roślinne nie jest jednak białkiem pełnowartościowym, jakim jest białko zwierzęce, którego duże ilości zawarte są przede wszystkim w mięsie, ale także w nabiale. Ponadto brak mięsa w diecie sprzyja niedoborowi witaminy B12 i żelaza. Dieta wegańska jest dość mocno ograniczona i mało urozmaicona. Pomaga schudnąć, ale wymaga jednak uzupełniania niedoborów niektórych składników odżywczych.Osoby będące weganami chwalą sobie swoje samopoczucie i twierdzą, że czują się lepiej niż wcześniej, kiedy jedli wszystko. Lecz czy jest tak we wszystkich przypadkach?
Czy warto uczyć dzieci weganizmu?
Kiedy w parę łączy się dwójka wegan i doczekają potomstwa jasne staje się jedno – dziecko zapewne także będzie weganinem. Wielu wegan podkreśla, że nie wyobraża sobie, by ich dzieci nie były weganami. To jest też prostsze dla nich, bo nie muszą dziecku przygotowywać oddzielnych posiłków. Czy to jednak dobre rozwiązanie? Dziecko do optymalnego rozwoju potrzebuje bardzo wielu składników odżywczych. Powinno jeść więc wszystko, zarówno węglowodany, tłuszcze, jak i białko. Dziecko rośnie, więc białko jest niezbędne dla prawidłowej budowy jego mięśni, a wapń jest konieczny dla budowy mocnych i zdrowych kości. Tego jednak brakuje w diecie ubogiej w nabiał i mięso. Poza brakiem wielu niezbędnych składników odżywczych, dieta wegańska może stać się problemem w przedszkolu czy szkole, gdzie dziecko będzie musiało jadać obiady.
Tam nikt nie będzie przygotowywał posiłków pod jedno dziecko, które jest weganinem. Problem może pojawić się także, kiedy inne dziecko zechce małego weganina poczęstować czymś, czego on nie jada. Pojawią się naprawdę trudne sytuacje (na przykład wszystkie dzieci będą jadły naleśniki albo ciastka przyniesione przez kogoś z okazji urodzin), a mały weganin będzie mógł tylko patrzeć na to ze smutkiem. Zjadłby, ale przecież tam są jajka czy mleko.
Najlepszym rozwiązaniem wydaję się być pozwolenie dziecku na poznanie wszystkiego, co jest jadalne i samodzielne zdecydowanie w odpowiednim wieku, czy chce być jak mama i tata, czy jednak nie. Nie powinno się maluchowi niczego na siłę narzucać i odbierać przyjemności płynących z poznawania nowych smaków. Jeśli jednak rodzice decydują się na zrobienie z dziecka weganina, powinni pamiętać o zapewnieniu mu niezbędnych składników odżywczych, brakujących w diecie, takich jak chociażby wapń czy żelazo w postaci suplementów. Dobór odpowiednich suplementów może ułatwić dietetyk.
