Skolioza nie jest uważana za wadę postawy. To choroba polegająca na ciężkim zniekształceniu kręgosłupa w trzech płaszczyznach. Skrzywienie kręgosłupa musi być trójpłaszczyznowe, jest to warunek konieczny tego schorzenia.
Do obliczania stopnia skrzywienia kręgosłupa stosuje się metodę Cooba, polegającą na pomiarze kątów powstałych z wykreślenia prostych wzdłuż powierzchni górnej i dolnej końcowych kręgów skrzywienia. Skoliozę stwierdza się, jeśli skrzywienie boczne wynosi ponad 10%.
Pomiary wykonuje się na podstawie zdjęcia rentgenowskiego całego kręgosłupa w pozycji stojącej. Skolioza często jest mylona ze skrzywieniem bocznym kręgosłupa, które występuje tylko w jednej płaszczyźnie.
Przyczyny skoliozy
Częstą przyczyną skoliozy są wady wrodzone kręgosłupa jak krąg klinowy, zrosty żeber, zespół Sprengla. To schorzenie stanowi 2/3 ilości przypadków wad wrodzonych kręgosłupa, które współwystępują z innymi wadami wrodzonymi układu moczowo-płciowego lub z wadami serca.
Skolioza nabyta może być wynikiem różnicy w długości kończyn, przepukliną, guzami kości, dystrofią mięśniową lub porażeniem mózgowym. U młodych pacjentów 85% przypadków to skolioza idiopatyczna o niedookreślonych przyczynach.
Warunkami sprzyjającymi rozwojowi skoliozy są brak ruchu i nienaturalna postawa podczas siedzenia. U pacjentów dorosłych skolioza pojawia się na skutek starzenia się kręgosłupa po 40 roku życia w wyniku zwyrodnień stawów międzykręgowych. W połączeniu z osteoporozą może znacznie osłabić kręgosłup. Należy zaznaczyć, że etiologia choroby nie jest w pełni rozpoznana.
Objawy skoliozy
Podstawowym objawem skoliozy jest zbyt duże wygięcie kręgosłupa w kształcie litery S, które znacząco zaburza równowagę ciała, poprzez zmianę położenia środka ciężkości ciała. U pacjenta można zaobserwować skrócenie jednej nogi, wystające łopatki, różne wysokości ramion i bioder, różnice w wycięciu talii, a nawet garb powstały na skutek wypchnięcia żeber przez kręgi.
Skolioza poprzez zniekształcenia i deformacje może być przyczyną nacisków na narządy wewnętrzne oraz powodować niewydolność krążenia i oddychania. Ostateczną diagnozę stawia się na podstawie jednej z technik obrazowych (zdjęcie rentgenowskie, tomografia komputerowa lub rezonans magnetyczny).
Jak leczyć skoliozę?
Bardzo ważne dla przebiegu procesu leczenia jest rozróżnienie skoliozy i postawy skoliotycznej. W leczeniu zachowawczym podstawą zajęcia ogólnorozwojowe i rehabilitacja pod kontrolą specjalistów. W razie braku efektów włącza się gorset.
Każda skolioza wymaga indywidualnej metody leczenia zależnej od stopnia skrzywienia i dojrzałości kostnej. Należy starannie dobierać rodzaj aktywności fizycznej, gdyż niektóre sporty i aktywności są niewskazane, a nawet szkodliwe (np. akrobatyka, balet, biegi i marsze z obciążeniem, skoki itp.). Wskazana jest aktywność w siatkówce, piłce ręcznej, nożnej, narciarstwie i tańcu.
W przypadku większego kąta skrzywienia wada może uniemożliwić normalne funkcjonowanie, pojawiają się problemy z oddychaniem. Gdy rehabilitacja i gorset nie dają rezultatów, docelowo stosuje się leczenie operacyjne. W nowoczesnych centrach jak Carolina Medical Center stosuje się nowatorskie metody rehabilitacji i operacji skoliozy.
Zobacz: http://carolina.pl/ortopedia-dziecieca/wady-postawy-kregoslup/skolioza-idiopatyczna/.
