Trądzik u dorosłych może przybierać formę kontynuacji trądziku młodzieńczego lub być zupełnie nowym schorzeniem – pospolitym trądzikiem dorosłych lub trądzikiem różowatym. Ta ostatnia choroba może dotyczyć nawet 10% populacji osób dojrzałych, czyli po 40 roku życia. Trądzik różowaty czasem dotyka jednak też osób w przedziale wiekowym 20 czy 30 plus. Jest częściej spotykany u kobiet.

Przyczyny trądziku różowatego

Trądzik różowaty to przewlekła choroba skóry objawiająca się na twarzy. Jednoznaczna przyczyna dermatozy nie jest znana. Najczęściej wpływ na jej rozwój ma podłoże genetyczne. Ponadto zaburzenia na tle endokrynologicznym mogą wywołać trądzik różowaty. Osoby ze skłonnością do alergii, chorujące na nadciśnienie tętnicze, z problemami żołądkowymi (np. wrzody czy nadkwaśność żołądka) są bardziej narażone na tę chorobę. Dermatoza ta występuje niemal wyłącznie wśród osób o fototypie skóry I i II, czyli z jasną karnacją i dodatkową skłonnościami do cery naczynkowej. Wyróżnia się też szereg czynników, które mogą zwiększyć ryzyko wystąpienia choroby lub nasilić jej objawy i zaostrzyć przebieg. Zaliczamy do nich, m.in.: promieniowanie UV, gwałtowne zmiany temperatur otoczenia, zaburzenia hormonalne, nieprawidłową dietę, zakażenia bakteryjne orz HPV, łojotok, zaburzenia trawienia, nieregularne wypróżnianie, występowanie nużeńców, nadpobudliwość układu nerwowego. Także stosowanie ostrych przypraw, zbyt częste korzystanie z sauny oraz gorących kąpieli, spożywanie alkoholu, picie kawy, stresujący tryb życia oraz wysiłek fizyczny mogą zaostrzyć objawy. Niektóre kosmetyki oraz środki chemiczne podrażniają skórę ze skłonnością do trądziku różowatego. Osoby, które mają ogólnie skłonności do trądziku dorosłych, naturalnie rozszerzone pory, nadmierne wydzielanie łoju czy błyszczenie skóry, mogą być też podatne na rozwój trądziku różowatego.

Objawy trądziku różowatego

Objawy ujawniają się często już we wcześniej młodości, są jednak ignorowane lub bagatelizowane. Czasem chorujący lub lekarz mylnie biorą je za objawy innego schorzenia. Na początku u chorego występuje zaczerwieniona skóra twarzy, po spożyciu alkoholu czy zjedzeniu ostrych potraw. W późniejszym etapie pojawiają się krostki lub grudki i skóra zaczyna swędzieć i piec. Naczynia krwionośne rozszerzają się – pojawiają się tzw. pajączki, a zaczerwienienie utrzymuje się już cały czas, jak przy poparzeniu słonecznym. Postać zaawansowana objawia się guzkami na twarzy oraz przerostem guzowatym w strukturze nosa, jednak ta forma dotyczy jedynie mężczyzn.

Postacie trądziku różowatego

National Rosacea Society – acne rosacea to medyczna nazwa na trądzik różowaty – przyjmuje, że istnieją cztery postacie tego schorzenia:

l Postać teleangiektatyczno-rumieniowata objawiającą się rumieniem przelotnym lub przetrwałym na twarzy oraz towarzyszącą mu często teleangiektazją, także obrzękiem twarzy, uczuciem pieczenia skóry zmienionej.

l Postać grudkowo-krostkowa występuje, gdy mamy do czynienia z przetrwałym rumieniem w środkowej części twarzy oraz okresowo z grudkami i krostami.

l Postać przerostowo-naciekowa objawia się pogrubiałą skórą o nieregularnej powierzchni z guzami.

l Postać oczna powoduje zmiany w obrębie spojówek, rogówek i powiek – stany zapalne, przekrwienia, pieczenie. Ponadto występuje światłowstręt oraz uczucie obecności ciała obcego w oku.

Poza głównymi postaciami, trądzik różowaty ma też jedną odmianę – ziarniniakową. W tej odmianie choroby na skórze pojawiają się żółte, brązowe lub czerwone grudki oraz guzki, które charakteryzują się twardością i skłonnością do bliznowacenia.

Leczenie trądziku różowatego

Najlepsze efekty leczenie przynosi na wczesnym etapie rozwoju choroby. Niebagatelne znaczenie ma profilaktyka, czyli unikanie wysokich temperatur, ostrych przypraw, alkoholu oraz odpowiednia pielęgnacja skóry. Leczenie przeprowadza się z użyciem preparatów poprawiających krążenie, przeciwzapalnych, przeciwbakteryjnych, odnawiających barierę naskórkową. Leczenie o charakterze miejscowym obejmuje stosowanie żelu lub kremu z metronidazolem oraz kremów z kwasem azelainowym – redukuje on zmiany zapalne, jak krostki i grudki. Bez recepty w aptece dostępny jest na przykład Skinoren (http://www.skinoren.pl/pl/tradzik-rozowaty/), który zawiera ten kwas. Innymi substancjami pomocniczymi w leczeniu są sulfacetamid sodowy w stężeniu 10% i 5% siarki oraz nadtlenek benzoilu. Miejscowo stosuje się antybiotyki, a w ostrych przebiegach lekarz przepisuje też doustne antybiotyki, które jednak stosuje się maksymalnie przez trzy miesiące, potem trzeba zrobić przerwę w kuracji. Na zmiany grudkowo-krostkowe zaleca się antybiotyki tetracyklinowe. Jeśli są przeciwwskazania do ich stosowania, wybiera się makrolidy. Inną metodą leczenia jest stosowanie retinoidów, czyli syntetycznych pochodnych witaminy A, jako ogólnoustrojową walkę z trądzikiem dorosłych, obok leczenia hormonalnego czy antybiotykoterapii.

Trądzik różowaty jest trudny do wyleczenia – całkowite pozbycie się schorzenia jest niemal niemożliwe. Można jednak odpowiednim leczeniem i profilaktyką redukować objawy do minimum i zapobiec nawrotom.